Kliknij tutaj --> 🎴 ryba z rodziny jeleniowatych

ryba podobna do karpia ★★★ KIEŁB: ryba z karpiowatych ★★★ MARLIN: ryba, którą złowił Santiago w "Stary człowiek i morze" ★★★ SKALAR: wielkość fizyczna lub ryba akwariowa ★★★ TUSZKA: wypatroszona i odgłowiona ryba ★★★★ KLEPIEC: sapa, karpiowata ryba ★★★★ oona: LABRAKS: morska ryba z rodziny Są to ryby bardzo płochliwe i ostrożne. Osiągają: 30-40 maksymalnie 50 cm długości i 0,5 - 2 kg wagi. Niektóre z nich żerują w morzu, a trą się w wodach słodkich. Stanowią one pokarm dla szczupaków, sandaczy, sumów oraz boleni. Żywią się zarówno pokarmem roślinnym jak i zwierzęcym. Mikrobiolodzy z USA i Kanady biją na alarm. W lasach Ameryki Północnej odnajduje się kolejne zwierzęta z rodziny jeleniowatych umierające na przewlekłą chorobę wyniszczającą (CWD). To równie zakaźna siostra słynnej gąbczastej encefalopatii bydła (BSE). Ta druga wywołuje u ludzi jedzących zarażone krowy wariant (vCJD) choroby Creutzfelda-Jakoba. Istnieje realne ryzyko, że Jeleń kanadyjski, wapiti (Cervus canadensis) - roślinożerny ssak z rodziny jeleniowatych. Stanowi zwierzynę dla psów oraz wilków. Jelenie pojawiły się w sześciu tomach: Opowieści Alfy, Opuszczonym mieście, Ukrytym wrogu, Bezkresnym jeziorze, Podziale sfory oraz Śmierci nocy. Wapiti posiadają zwykle krótką, brunatno-brązową sierść, małą, krótką szyję oraz niewielki Kluczowy aktem prawnym z punktu widzenia Zagrodowych hodowli jeleniowatych jest "Ustawa o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich" (tekst pierwotny: Dz. U. 1997 r. Nr 123 poz. 774, zmiany Dz.U.2001.129.1438 art. 3, tekst jednolity: Dz. U. 2002 r. Site De Rencontre Le Beguin Avis. Sarna europejska (Capreolus capreolus) Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie. Posiada wysmukłe i zgrabne ciało o charakterystycznym rdzawo-rudym ubarwieniu sierści oraz krótki ogonek. Sarny są roślinożercami popularnie spotykanymi w lasach całej europejska zamieszkuje praktycznie całą Europę za wyjątkiem Irlandii, Islandii, Korsyki, Sardynii, Sycylii, Cypru i mniejszych wysp śródziemnomorskich. Na przełomie XIX i XX wieku obszar występowania sarny ogromnie się zmniejszył z powodu wpływu człowieka. W Polsce sarna występuje na obszarze całego kraju, chociaż jej zagęszczenie nie jest jednakowe w różnych regionach kraju- najwyższe jest w zachodniej części Polski. Według inwentaryzacji łowieckiej, liczebność sarny w naszym kraju wynosi ponad 700 000 osobników. Sarny zamieszkują praktycznie wszystkie siedliska w ramach swojego areału geograficznego. W Europie występują we wszystkich typach lasów, obszarach pokrytych roślinnością krzewiastą, torfowiskach i bagnach. Sarna bytuje również w większości w większości siedlisk stworzonych przez człowieka, jak plantacje leśne, tereny polno- leśne itp. Sarna jest roślinożernym generalistą pokarmowym, a o składzie jej pokarmu w różnych środowiskach i sezonach decyduje istniejąca baza żerowa. Sarny posiadają szeroką gamę sposobów komunikacji międzyosobniczej. Podstawowe znaczenie mają sygnały zapachowe w formie substancji chemicznych wydzielanych przez gruczoły szczoteczkowate umiejscowione na zewnętrznej stronie tylnych nóg; gruczoły metatarsalne, a u samców przez gruczoł czołowy( wydzieliną tych gruczołów samce znakują granice swoich terytoriów). Istotną rolę odgrywają również sygnały wokalne, których wyróżnia się 5 głównych typów: pisk, sapanie, szczekanie, wrzask i dźwięki pochodzenia niewokalnego. Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie- masa dorosłych osobników badana w 11 różnych populacjach wynosi 20-32 kg, samice są nieco mniejsze. Długość ciała dorosłych zwierząt wynosi 79-131 cm, wysokość w kłębie 56-89cm. Sarna jest zwierzęciem średniej wielkości o wysmukłym i zgrabnym ciele. Posiada wysokie i cienkie nogi, a na głowie samców znajduje się niewielkie poroże. Ubarwienie ciała sarny w lecie jest rdzawo- rude, spód ma jaśniejszy kolor. W okresie zimowym sierść jest ciemniejsza, szarobrunatna. Na zadzie, wokół odbytu, występuje okrągława biało- żółtawa plama ( o średnicy ok. 15 cm, wyraźnie zaznaczona zimą, a słabiej widoczna latem. Sarny wykazują dość złożony system organizacji przestrzennej i socjalnej populacji. W lecie zwierzęta bytują albo pojedynczo, albo w grupach rodzinnych (samice z potomstwem). Natomiast w zimie prawie wszystkie znajdują się w grupach rodzinnych, które to ugrupowania stanowią postawę struktury socjalnej populacji. Okres rui przypada na drugą połowę lipca i pierwszą połowę sierpnia, co różni sarnę od innych gatunków jeleniowatych. Sarna różni się pod względem cyklu reprodukcyjnego od innych jeleniowatych, gdyż występuje u niej zjawisko ciąży przedłużonej: implantacja zarodka i jego dalszy rozwój następuje dopiero po 4-5 miesiącach, zwykle w styczniu. Samica rodzi najczęściej 2 młode, rzadziej 1 lub 3, a zupełnie wyjątkowo 4, najczęściej od połowy maja do połowy czerwca. Matka karmi młode mlekiem do wczesnej jesieni, czasami aż do grudnia, kiedy to młode koźlęta są już w pełni odchowane. Sarny padają łupem przede wszystkim rysi i wilków. W mniejszym stopniu narażone są na drapieżnictwo lisów, które przede wszystkim zabijają koźlęta. Głównymi czynnikami śmiertelności saren jest działalność człowieka, poprzez polowania, kolizje na szlakach komunikacyjnych czy mechanizację prac polowych. Sarny potrafią biec z szybkością 40km/h( a długość pojedynczych skoków przekracza nawet 6 metrów), przeskakują przeszkody o wysokości 1,5 metra, dobrze i wytrwale pływają. Bibliografia1) Okarma H., Tomek A. 2008 Łowiectwo. Wydawnictwo Edukacyjno- Naukowe H2O, Kraków: 231-235. 2) Amann G.: Ssaki i zwierzęta zmiennocieplne. Wyd. MULTICO, Warszawa 1994 3) Serafiński W., Wielgus – Serafińska E. : Ssaki. Wyd. PWN, Warszawa 1988 Autor opisu: Katarzyna Zwirska RakRekinReniferRopuchaRosomakRozgwiazdaRybaRybikRyśZwierzęta na literę R – opisyRosomak tundrowyZwierzę na R będące drapieżnym ssakiem z rodziny łasicowatych. Występuje w północnej części Kanady i USA oraz na północy owad o spłaszczonym, pokrytym łuskami ciele. Większość gatunków rybika zamieszkuje obszary leśne i łąkowe, gdzie żyją w korze obumarłych drzew, w ściółce czy w szczelinach skalnych. Niektóre gatunki zasiedlają domy, mieszkania i inne budynki. Są wtedy uznawane za na R, które oddychają za pomocą skrzeli a do poruszania się wykorzystują płetwy. Na świecie żyje ponad 32 tys. gatunków ryb, a w Polsce to drapieżne ryby, które zamieszkują tropikalne i subtropikalne morza, a niekiedy wpływają także do rzek. Ponadto jeden gatunek – rekin polarny występuje w zimnych wodach to skorupiak, którego ciało pokrywa twardy, chitynowy pancerz, a ich przednie odnóża przekształciły się w szczypce. W Polsce można spotkać 4 gatunki raków: raka szlachetnego, błotnego, pręgowatego oraz na R należący do rodziny jeleniowatych. Zamieszkuje północne krańce Ameryki oraz Eurazji. W zależności od gatunku dorosłe osobniki mogą ważyć od 55 do 320 kg. Głównym składnikiem diety reniferów są trawy, mchy i na R będące morskim drapieżnikiem. Rozgwiazdy żyją na dnie mórz i oceanów o zasoleniu większym niż 30‰ Jednak jeden gatunek – rozgwiazda czerwona – żyje w słodkich, jak na światowe standardy, wodach szaraTo największy gatunek ropuchy występujący na terenie Polski. Dorosłe osobniki dorastają do 13 cm długości. Ropuchy żywią się owadami, dżdżownicami, ślimakami bez skorupy czy na literę R będące drapieżnym ssakiem z rodziny kotowatych. Występuję w Północnej i Centralnej Azji, wschodniej części Europy oraz w Ameryce na literę RReniferRosomakRyjówkaRyśSprawdź inne kategorie na R Państwo na R Miasto na R Rzeka na R Góra na R Warzywa i owoce na R Kolor na R Roślina na R Rzecz na R Stolica na R Jedzenie na R Zawód na R Jelonek czubaty jest ssakiem parzystokopytnym z rodziny jeleniowatych. To jedyny przedstawiciel rodzaju Elaphodus (Milne-Edwards, 1872). Występuje w górskich lasach Chin i Birmy. Długość ciała tego ssaka wynosi około 110-160 cm, wysokość w kłębie: około 50-70 cm, długość ogona: około 7-16 cm. Jelonek czubaty waży około 17-50 kg. Ubarwienie tego ssaka jest ciemnoszare do czekoladowobrązowego. Zwierzęta te są aktywne głównie o świcie i po zmierzchu. Prowadzą samotniczy tryb życia. Czasem spotykane są w parach. Dojrzałość płciową jelonki czubate osiągają około 18 miesiąca życia. Po trwającej około 180 dni ciąży samica rodzi jedno, rzadko dwa młode. Jelonek czubaty źródło zdjęcia: Jelenie to podrodzina ssaków z rodziny jeleniowatych. Zamieszkują lasy, lasostepy, tereny bagniste i tundrę w Eurazji, Afryce i Ameryce Północnej. Największym z nich jest jeleń szlachetny, który może osiągać 2,5 m długości i do 1,5 m wysokości w kłębie. Jelenie ubarwione są zazwyczaj jednolicie, tylko młode są cętkowane na bokach i grzbiecie. Latem brązowopłowe do rudawego, zimą szarawe, z ciemniejszym karkiem u samców. Z natury jeleń jest zwierzęciem dziennym, ale pod wpływem czynników zewnętrznych zakłócających jego spokój i poczucie bezpieczeństwa prowadzi głównie nocny tryb życia, w dzień ukrywając się w leśnych gęstwinach. Rozpoczyna żerowanie po zmierzchu, a nad ranem wraca do swojej kryjówki. W ciągu dnia żeruje w miejscach, w których nie wyczuwa żadnego zagrożenia. Jelenie żyją w stadach, w gwarze myśliwskiej nazywanych chmarami. Łanie i cielęta żyją w stadach, którym przewodzi byk. Młode , dojrzałe płciowo samce tworzą osobne mniejsze grupy. Okres godowy nazywa się rykowiskiem. Przypada na wrzesień-październik. Samce walczą ze sobą o samice. Najsilniejszy samiec przegania pozostałe, słabsze samce. Wszystkie podgatunki jelenia szlachetnego charakteryzują się dużym porożem, którego liczba odnóg wzrasta wraz z wiekiem, osiągając największe rozmiary na początku lata u około 12-14-letnich osobników. Poroże zrzucane jest na przełomie marca i kwietnia i zaczyna odrastać wczesną wiosną, Ze względu na swoje poroże, które wyglądem przypomina gałęzie, jeleń w wielu mitologiach postrzegany jest jako pośrednik między światem zwierzęcym a roślinnym. Jest niejako zwierzęciem-drzewem, albo drzewem, które ożyło po zwierzęcemu. Z tego też powodu uznawany jest za króla lasu. W kulturze celtyckiej czczony jako bóg Cernunnos, jeleń symbolizuje męskość i witalność, a także odpowiedzialność, szacunek, mądrość i delikatność. ciekawostki: * Jelenie szlachetne śpią tylko 60-100 minut na dobę. * Byki, szczególnie podczas rykowiska, korzystają z kąpieli błotnych w tzw. kąpieliskach. Następnie ocierają się o drzewa, w celu pozbycia się pasożytów. * W okresie rykowiska, które trwa około miesiąca, byk jelenia szlachetnego mający chmarę łań traci na wadze około 20 – 30 procent masy ciała, czyli do około czterdziestu kilogramów, gdyż w tym czasie nie pobiera pokarmu, ograniczając się przeważnie tylko do zaspokajania pragnienia. Po okresie rykowiska byki zaszywają się w ostojach, regenerując siły i stopniowo odbudowując swoją masę. * Symbolicznie jeleniowi przypisuje się: kolory – zielony, pomarabczowy, różowy, lawendowy, kamienie – szafir, agat, różowy kwarc, kamień księżycowy * Jeleń według horoskopu indiańskiego patronuje urodzonym w dniach: 21 V- 20 IV, natomiast według horoskopu celtyckiego urodzonym w dniach 5 VI – 4 VII. autorem zdjęcia jest Jan Leśniewski Jako zwierzę mocy: Pojawiając się w naszym życiu, jeleń przynosi nam dynamikę łagodności i dużo witalności. Dodaje nam w ten sposób odwagi do tego, byśmy zupełnie naturalnie kroczyli swoją drogą, słuchając swego wewnętrznego głosu, swojego serca. Jeleń nie musi nas więc prowadzić, czy nami przewodzić. Kroczy jedynie gdzieś w pobliżu nas i swoją obecnością pomaga nam łagodnie przezwyciężać wszelkie przeszkody. Pokazuje nam, jak najlepiej poradzić sobie z ciemną stroną życia i pomaga zrozumieć uczucia, zarówno nasze własne, jak i innych. Uczy nas, że dzięki miłości i wyrozumiałości, możemy wyjść zwycięsko z wielu trudnych sytuacji życiowych. Nakierowuje przy okazji nasz wzrok na piękno otaczającego nas świata, a tym samym na piękno w nas samych. Jeleń nie musi nam wskazywać kierunku, bowiem towarzyszy tym z nas, którzy kierunek owy już znają. Motywuje nas jednak do jeszcze większego zaufania własnej intuicji, własnej mądrości, własnej duszy. One są naszym najlepszym przewodnikiem. Z jednej strony jeleń pomaga nam się bardziej otworzyć, bardziej sobie samemu zaufać i dzięki temu odkryć specjalne talenty jakie w nas drzemią. Pomaga nam je rozbudzić, uaktywnić i rozwinąć. Z drugiej strony, zwiększając naszą sensytywność i wrażliwość, jeleń nawoluje nas też do tego, byśmy też uważnie obserwowali to, co się dookoła nas dzieje. Byśmy zawczasu dostrzegali niebezpieczeństwo w postaci negatywnych energii i mogli na czas reagować. Jeleń przypomina nam o dbaniu o naszą przestrzeń, dbaniu o ochronę samych siebie, abyśmy nie stali się zwierzyną łowną, ani niczyją ofiarą. Miłość i lagodność ma obejmować przecież również nas, dlatego kochajmy całym sercem, ale bądźmy uważni. Jeleń wyostrza więc nasze zmysły i obdarza nas mocą rozpoznania, tak byśmy potrafili dostrzegać za każdym słowem czy czynem też to, co się naprawdę w nim kryje. Uczy nas dostrzegać w widzialnym też tego co niewidzialne. Jeleń ofiarowuje swoją moc innym zwierzętom stając się ich pożywieniem. Potrafi jednak ową moc odnowić. Tym samym pokazuje nam, abyśmy i my ofiarowywali innym moc naszego serca. Przypomina nam jednak o tym, abyśmy nie zapominali przy tym o samych sobie. I nauczyli się mówić „nie”, nauczyli się mówić „stop”, nauczyli się wycofywać, jeśli to służy naszemu dobru. A jeśli mimo to ktoś nie akceptuje naszych granic, jeśli mimo naszego łagodnego „nie” wkracza w naszą przestrzeń by ją brudzić, jeleń pomaga nam zawalczyć o siebie nie szczędząc przy tym rogów. Ze strony cienia: Jeleń wskazuje na powierzchowność, rozproszenie, niestałość, wynikajacego głównie z tego, iż nie znamy swojego kierunku. Może w jakiś sposób czujemy już w ktorą stronę chcemy zmierzać, ale jednocześnie nie chcemy puścić tego, co leży po zupelnie przeciwnej i zwyczajnie nie umiemy naprawdę wybrać. Bo wciąż łudzimy się, iż możemy zjeść ciastko i jednocześnie nadal mieć ciastko. Jeleń pokazuje tu lękliwość, odwracanie uwagi i uciekanie przed problemami. Choć tak naprawdę wszystko to jest raczej brakiem gotowości do odważnego wyboru, o którym już wiemy że jest tym najwlaściwszym. autorem zdjęcia jest Jan Leśniewski Jeśli jeleń jest twoim zwierzęciem mocy wtedy: * Jesteś łagodny i jednocześnie odważny. Łagodność nie jest twoją słaboscią, ale twoją siłą, która pomaga ci przezwyciężać trudności i realizować marzenia. * Dostrzegasz i doceniasz piękno w otaczającym cię świecie, ludziach, których spotykasz i samym sobie. * Jesteś wrażliwy, ale tez bardzo uważny. Nawet w fazie wielkiego rozluźnienia i relaksu uważnie obserwujesz wszystko co się dzieje wokół ciebie i wyłapujesz nawet najmniejsze sygnały z otoczenia. * Jesteś wyrozumiały, pełen ciepła i serca dla innych. Jednak dbasz też o swoja przestrzeń, aby nie stać się ofiarą tych, którzy chcieliby cię wykorzystać. autorem zdjęcia jest Zdzisław Olejniczak Jeleń obdarzy cię szczególnym wsparciem jeśli: * Znajdujesz się w sytuacji, która wymaga od ciebie skupienia i uwagi. * Chcesz rozpocząć jakiś nowy projekt, ale brakuje ci wiary w samego siebie. * Bardzo chętnie pomagasz innym i dajesz od siebie, ale masz problem z mówieniem „nie” i chciałbyś nauczyć się większej asertywności. * Czujesz, iż jakaś sytuacja albo czyjeś zachowanie powoduje u ciebie narastający gniew lub nawet wściekłość i chcesz owy gniew twórczo wykorzystać, nie tracąc nic ze swojej łagodności. Jeleń w moich obrazach Sarny to dzikie zwierzęta z rodziny jeleniowatych. Bardzo często można natknąć się na ich spore grupki w polach i ogrodach, nieopodal lasów. Wiele osób, które widzą je na własne oczy, zapewne zastanawia się, co jedzą sarny. Czy bliżej ludzkich siedzib jest pożywienie, które wyjątkowo je przyciąga? Jeżeli ty także chcesz wiedzieć, na czym opiera się dieta saren i czy ludziom wolno dokarmiać te zwierzęta, zapoznaj się z naszym tekstem! Tryb życia saren Sarny (Capreolus) w Polsce występują najliczniej na Pomorzu i Dolnym Śląsku. Zwierzęta zamieszkują gęsto zalesione tereny, choć zdarza się im podchodzić dość blisko ludzkich siedzib. Są zwierzętami żyjącymi w stadach. Określony teren zamieszkiwany jest przez dobrze znające się towarzystwo kilku osobników. Sarny prowadzą osiadły tryb życia, choć w okresie zimowym zdarza się im odbywać dość długie wędrówki. Pożywienie jest wówczas słabiej dostępne, a zwierzaki muszą poświęcić więcej czasu i energii na jego poszukiwanie. Co jedzą sarny? To zwierzęta roślinożerne, a ich dieta różni się w zależności od pory roku i dostępności poszczególnych gatunków roślin. Na ich jadłospis składają się zarówno elementy drzew i krzewów, jak i liczne trawy, grzyby, porosty. Dieta saren podczas cieplejszych pór roku Wiosną i latem sarny odżywiają się głównie trawami i roślinami zielonymi. Nie gardzą także liśćmi drzew i krzewów. Zwierzęta uwielbiają również owoce. Jedzą zarówno znalezione w lasach, jak i te, które zdarza im się „ukraść” z ogródków. Najczęściej są to: borówki;maliny;jagody. Co jeszcze jedzą? Sarny, jak wspomnieliśmy, lubią także próbować niektórych grzybów. Co jedzą sarny zimą? Zima bywa trudnym okresem dla wielu zwierząt. Nie inaczej jest w przypadku saren, które muszą wówczas znacząco zmieniać swoje nawyki żywieniowe. Co jedzą sarny podczas mrozów? Podstawą ich diety są pędy i łodygi roślin, które udaje im się odkopać spod śniegu. Sarny poszukujące pożywienia potrafią przedostawać się przez bardzo duże zaspy. Mogą nawet dokopać się do gołej ziemi, byle tylko znaleźć coś do jedzenia. Nie pogardzą także krzewami i paprociami. Czy w Polsce można dokarmiać sarny? Wiele osób chce wspomóc dzikie zwierzęta w czasie szczególnie mroźnych zim i zastanawia się, czy może dostarczać im dodatkowe pożywienie. Jakie są zasady w przypadku saren? Podczas dokarmiania zwierząt należy pamiętać, że oferowane posiłki nie powinny się nazbyt różnić od tego, co sarny jedzą w naturze. Kluczem jest odpowiednia selekcja roślin. W wielu polskich lasach możesz znaleźć paśniki, które zimą wypełniane są przez leśniczych. Znajduje się wśród nich siano, a specjalnie dobrane rośliny pomagają sarnom przetrwać szczególnie mroźne zimy. Czy możesz dokarmiać sarny samodzielnie? Skoro wiesz, co jedzą sarny, możesz mieć ochotę dać im coś, czymś się posilą, ale nie powinieneś samemu decydować się na dokarmianie saren. Tylko osoby mające odpowiednią wiedzę i doświadczenie mogą dobrać posiłki tak, aby zaspokajały głód oraz zapotrzebowanie zwierząt na konkretne składniki odżywcze. Jeżeli mimo to chcesz pomóc w podczas dokarmiania saren, zasięgnij potrzebnych informacji w wybranym leśnictwie. To, co jedzą sarny, możesz teoretycznie znaleźć lesie, na łące lub w ogrodzie. Pamiętaj jednak, że te zwierzęta muszą zyskać wystarczająco dużo energii (szczególnie zimą). Dokarmianie ich na własną rękę nie jest najlepszym pomysłem, jeśli nigdy wcześniej tego nie robiłeś i nie wiesz, ile pokarmu potrzebują.

ryba z rodziny jeleniowatych